عدم هم سویی، عدم نگاه تربیتی و سختی گفت و گو  نهاد خانواده و نهاد حکومت در امر آموزش 

نکات مهم سخنان دکتر اسدللله مرادی با قلم عباس کاظمی قائم مقام سازمان معلمان ایران

جلسه ای دیروز (چهارشنبه 10 شهریور 1400) از ساعت بیست و یک و نیم الی یک و نیم بامداد ، در کلاب هاوس سازمان معلمان ایران با حضور جناب آقای دکتر اسدالله مرادی دکترای فلسفه و استاد دانشگاه و پژوهشگر حوزه آموزش و پرورش با موضوع چالش های آموزش و پرورش و انتظارات معلمان و با حضور اعضای سازمان معلمان و دغدغه مندان جامعه معلمان برگزار گردید .
دکتر مرادی ، با رهنمود هایی بسیار پر اهمیت کنشگران و تشکل ها را مورد خطاب قرار داد .وی برچالش هایی مانند وجود نگاه ستبر ایدئولوژی در ساختار حاکمیتی ، عدم هم سویی نهاد خانواده و نهاد حکومت و عدم نگاه تربیتی این دو نهاد به امر آموزش و سختی گفت و گو با این دو نهاد را مطرح و در ادامه برمرجعیت معلمان ونقش جامعه معلمان با توجه به جمعیت یک میلیونی معلمان و یک میلیون بازنشسته که با احتساب خانواده هایشان می توانند اثر بخشی بزرگی در جهت دهی به سمت وسوی مثبت تحولات اجتماعی به ویژه در حوزه آموزش داشته باشند ، اشاره داشتند .این جمعیت بزرگ و بخش عظیم جامعه نباید فقط برگزارکنند انتخابات ها باشند بلکه قبل از انتخابات باید مطالباتشان را با داوطلبین مطرح کنند و مشروط به پیگیری و تحقق مطالبات خویش همکاری نمایند .

در فرازی دیگر عنوان نمودند که برای این دولت در این شرایط ، آموزش و پرورش بیشتر از هرچیز دیگر مسئله است . اقتصاد آموزش و موارد دیگر، برای آنان مسئله نیست . به وجه ایدئولوؤیک آموزش و پرورش بسیار توجه دارند و شاید براین نظرند که چگونه ،از بیش از صد هزار مدرسه این نهاد رسمی و اجباری ، مسجد بسازند . وی در ادامه از کنشگران خواستند که با فاصله گیری از کمی گرایی به کیفی گرایی توجه داشته باشند و با خرد کردن مسائل کلان و مشخص کردن جزئیات ایجاد گفت و گو و جریان سازی را مورد توجه قرار دهند .

وی یکی از معضلات را مکانیکی بودن و غیر ارگانیگ بودن ستاد و بورکراسی پیچیده حاکم بر آن دانستند که تصمیمات وسیاست گذاری ها در آنجا شکل می گیرند و آمرانه به مدارس بخشنامه می شوند ، در حالیکه مشکل اصلی آموزش و پرورش تعلیم و تربیت و مدرسه است و راه حل مشکل را نیز باید در درون مدارس جستجو کرد . وزیر باید در هفته سه روز با همکاران ستادی اش و به همراه متخصصین علمی آموزش و پرورش در مدارس حضور یابند و مسائل و مشکلات را از نزدیک مشاهده و لمس کنند . باید با دانش آموزان و معلمان و والدین دانش اموزان جلسات گفت و گو ترتیب دهند و آن زمان با همکاری و مشارکت صاحب نظران تعلیم وتربیت ، به سیاست گذاری مبادرت ورزند .