محمد داوری در گفت‌وگو با ایسنا، در این باره اظهار کرد: وقتی از مهارت‌های اجتماعی سخن می‌گوییم یکی از ابعاد تربیت را مدنظر داریم. مهارتهای اجتماعی یکی از مهمترین ابعاد تربیتی است.

وی افزود: ساحت های شش گانه تربیتی سند تحول بنیادین عبارتند از تربیتی اعتقادی، عبادی و اخلاقی، تربیت اقتصادی و حرفه­ ای، تربیت علمی و فناوری، تربیت اجتماعی و سیاسی، تربیت زیستی و بدنی و تربیت زیبایی‌شناختی و هنری؛ در این میان ساحت تربیت اجتماعی حائز اهمیت است. دانش‌آموزان ما در دوران کرونا در اکثر این ابعاد به ویژه در ساحت تربیت اجتماعی و تربیت بدنی آسیب دیدند.

این کارشناس حوزه آموزش و پرورش با بیان اینکه شاید بتوان ساحت‌های تربیت هنری، شناختی و اخلاقی را از طریق مجازی تا حدودی پوشش داد، اما ابعاد مختلف تربیت اعم از روانی، عاطفی و اجتماعی را به راحتی نمی‌توان در قالب فضای مجازی دنبال کرد گفت: دوره کودکی و نوجوانی یعنی ۱۲ سالی که بچه‌ها در اختیار مدرسه هستند و مهمترین زمان برای رشد و بلوغ اجتماعی محسوب می شود. بلوغ اجتماعی دارای ظرافت‌ها و ابعاد مختلفی است که هدف آن تامین سلامت اجتماعی و کسب مهارت‌های زندگی اجتماعی است.

داوری ادامه داد: همانطور که گفته شد در این بعد از تربیت در دوران آموزش مجازی با مشکلات قابل توجهی مواجه شده‌ایم، ضمن آنکه چالش‌هایی نیز در بین اعضای خانواده و میان والدین و فرزندان به علت ماندن طولانی مدت در خانه ایجاد شده که به این بعد از تربیت  آسیب وارد کرده است اظهار کرد: به ویژه در شرایط کنونی که مدارس تعطیل هستند سنگینی بار مسئولیت تربیت اجتماعی بر دوش خانواده افتاده است.

وی با اشاره به اینکه خانواده ها باید در این زمینه فعال‌تر عمل کرده و به عنوان مثال مسئولیت‌هایی در خانه و در روابط اجتماعی با اطرافیان به کودکشان بدهند گفت: وضعیت آسیب های  اجتماعی در جامعه مناسب نیست و این آسیبها خودش را در شاخص‌هایی مانند پایین بودن سرمایه و اعتماد اجتماعی نشان می‌دهد که ریشه آن را باید در ضعف‌های تربیت اجتماعی جست. وقتی که ما یک معاونت تحت عنوان تعاون در وزات تعاون، کار و رفاه اجتماعی داریم ولی از فرهنگ تعاون و همکاری خبری نیست یعنی خانه از پای بست ویران است.

این کارشناس حوزه آموزش و پرورش با بیان اینکه علاوه بر خانواده، رسانه‌ها به خصوص صداوسیما باید به موضوع آموزش مهارت‌های اجتماعی ورود جدی داشته باشند گفت: شکافی در دانش و تربیت اجتماعی داریم. بچه ها دانش اجتماعی دارند، اما در کسب مهارت و تربیت اجتماعی دچار چالش هستند به همین علت جامعه به بلوغ اجتماعی نمی‌رسد و اختلالات اجتماعی زیادی رقم می خورد.

وی بر ضرورت آموزش به خانواده‌ها درباره چگونگی تربیت مهارت های اجتماعی تاکید کرد و گفت: این مهم برعهده خانواده است؛ قبلا مدرسه خانه دوم بود ولی حالا خانه مدرسه اول شده است و والدین باید نقش مدیریتی و مربی گری داشته باشند. والدین نمی توانند معلم باشند اما باید مادرمربی و پدرمربی باشند و نقش پدرومادری را با مربی گیری ترکیب کنند و مهارت های اجتماعی را به فرزندان خود آموزش دهند.

داوری افزود: آموزش مهارتهای بین فردی، مهارتهای کلامی و غیرکلامی، مفاهیم زندگی اجتماعی چون مسئولیت پذیری، تقسیم کار، همدلی، همکاری و بسیاری موارد دیگر از این جمله است.

وی به نقش مدرسه در آموزش مهارتهای اجتماعی نیز اشاره کرد و گفت: مدرسه باید تربیت اجتماعی را به عنوان مسئولیت مشترک همه دبیران تلقی کند و پیوستی برای دبیران تعریف کند که این موضوع را در آموزش مجازی لحاظ کنند و برنامه‌هایی چون مثلا گروه بندی و تعیین سرگروه برای آموزش کار جمعی و گروهی را در فعالیت های کلاسی بگنجانند.

این کارشناس حوزه آموزش و پرورش تاکید کرد که مدرسه تعطیل است، ولی زندگی اجتماعی و فراگیری مهارت های اجتماعی نباید تعطیل شود. مدرسه هم می تواند تکالیفی را درنظر بگیرد و از معلمان بخواهد که پیوست تدریسشان کنند. با این مثلث والدین، رسانه و مدرسه قدری می‌توان این خلاء را پر کرد. امیدواریم مدارس زودتر حضوری شوند. هرچند قبل از کرونا هم تربیت اجتماعی چندان بهایی نداشت و صوری بود.