حقوق معلم و انگیزه شغلی

هر چند یک معلم عاشق باشد و هر قدر هم او قانع باشد اما برخورداری از حداقل‌ها لازمه یک زندگی معمولی است تا بدون نگرانی یک فرد به حرفه خود بپردازد.
کسی که وارد یک شغلی می‌شود صرف نظر از استعداد و علاقه به این موضوع هم می‌اندیشد که چقدر مزایای این شغل تامین کننده معیشت او خواهد بود. بی‌تردید هرکس وارد آموزش و پرورش شده توقع مادی چندانی از این دستگاه ندارد اما انتظار اینکه از حقوق و مزایایی برخوردار باشد که نیازهای اصلی او را پاسخ دهد یک انتظار بحق و طبیعی است.
اگر تحقیقی انجام شود بی‌شک ارتباط انگیزه شغلی معلمان با حقوق آنها به اثبات می‌رسد، به این معنا که یکی از مهم‌ترین دلایل کاهش انگیزه کاری در معلمان پایین بودن سطح حقوق و مزایای این شغل است؛ نکته‌ای که در بقیه مشاغل هم مصداق پیدا می‌کند.
هر چند در سایر شاخص‌های شغلی نیز می‌توان این ارزیابی را انجام داد یعنی می‌توان ارتباط انگیزه شغلی با منزلت اجتماعی، محیط کاری، علاقه، استعداد و متغیرهایی از این دست را سنجید اما آنچه بدیهی است ارتباط روشن و شفاف حقوق و مزایای معلمی با انگیزه معلمان است.
هر سال که می‌گذرد به دلیل فشارهای اقتصادی و تنگناهای معیشتی معلمان بی‌انگیزه‌تر می‌شوند و نسل جوان‌تر که برایشان معیشت اولویت بیشتری دارد بی‌انگیزه‌تر از نسل قبل هستند واز طرفی تغییرات زندگی سایر اقشار و بالا رفتن سطح رفاه بقیه مردم بر کاهش میزان این انگیزه تاثیر زیادی گذاشته است. بحران انگیزه، تهدید بزرگی برای نظام آموزشی ما است و نه تنها پایین بودن سطح مزایای شغل معلمی مانع جذب نیروهای کیفی می‌شود بلکه روزبه‌روز انگیزه نیروهای شاغل را هم کاهش می‌دهد و در چنین شرایطی با استعدادترین و علاقه‌مندترین معلمان هم دوام نخواهند آورد.
عدم برخورداری از شرایط ارتقا در سیستم آموزش و پرورش موجب شده معلمانی که تمایل به ادامه تحصیل و ارتقای کیفیت کاری دارند نیز انگیزه‌ای برای فعالیت نداشته باشند، چرا که می‌بینند با بالا رفتن مدرک تحصیلی یا فعالیت‌های کیفی در کلاس درس چندان بر مزایای حقوقی آنها افزوده نخواهد شد.
بنابراین به نظر می‌رسد دولت و مجلس باید با تدوین لایحه یا طرحی جامع برای معیشت معلم، چاره‌ای برای افزایش انگیزه شغلی آنها بیندیشند.
٭ مسئول صفحه مدرسه اعتماد

شهیندخت میان‌دشتی