اصلاحطلبان و چالشهای پیشرو – قسمت هفتم
علی شکوهی
– ردصلاحیت گسترده نامزدهای اصلی اصلاحطلب که شانس رایآوری دارند.
– کارشکنی برخی از نهادها و مراکز قدرت برای جلوگیری از تحقق وعدههای اصلاحطلبان بعد از پیروزی آنان در انتخابات از جمله کاهش تنش در روابط خارجی
– جلوگیری نهادهای حاکمیتی از ورود اصلاحطلبان به برخی حوزهها که وعده پیگیری آن را به مردم داده بودند از جمله موضوع حصر
– ناکارآمدی عملی اصلاحطلبان به دلیل نداشتن قدرت کافی و تصمیمگیر نبودن آنان در بسیاری از حوزههای سیاسی و اجتماعی
– کنار کشیدن بخش بزرگی از مردم از حضور در انتخابات و نیز از دست رفتن بخشی از پایگاه اجتماعی اصلاحطلبان در میان مردم به دلیل ضعف مدیریتی، سوءتدبیر و فساد بخشهای از نیروهای اصلاحطلب
در واقع اصلاحطلبان در چند انتخابات اخیر نه خودشان نامزدهای قابل اعتنایی داشتند و نه توانستند از نامزدهای نیابتی نزدیک به خودشان در انتخابات دفاع کنند و نه مردم حاضر شدند حضور در انتخابات به هر قیمت و هر شرایط را بپذیرند و با دعوت بزرگان اصلاحات، به صحنه بیایند؛ وضعیتی که در گذشته خلاف آن را شاهد بودیم و هر نامزدی اگر در فهرست اصلاحطلبان قرار میگرفت، شانس رای آوردن داشت.
با این حساب انتخابات و صندوق رای دیگر نمیتواند یک گزینه جدی و قابل اعتنا برای اصلاحطلبان باشد. در گذشته حاکمیت به شکلی به حضور اصلاحطلبان در انتخابات وابسته بود زیرا استراتژی اصلی حکومت مشارکت حداکثری مردم در انتخابات بود و طبعا حضور اصلاحطلبان منجر به افزایش مشارکت میشد …
اما در وضعیت جدید، حاکمیت به شکلی از استراتژی مشارکت حداکثری عدول کرده و به انتخابات با نتیجه مطمئن و حتمی روی آورده است.
با این حساب حتی اگر میزان مشارکت پایین هم باشد تاثیری بر تصمیم نهادهای حاکمیتی برای رقابتی کردن انتخابات ندارد و هیچ تلاشی برای حضور اصلاحطلبان در انتخابات صورت نخواهد گرفت. ادامه دارد
منبع:روزنامه اعتماد 5 آبان 1400 خورشیدی
