بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری و استمرار اعتراضات معلمان

محمد داوری

اعتراضات صنفی معلمان که در دو دهه اخیر در همه دولت‌ها وجود داشته است حالا در سومین دهه خود بیش از همه توجه افکار عمومی و رسانه‌ها را به‌ خود جلب نموده است. تقریبا یک سال است که این اعتراضات استمرار یافته و در برخی از ماه‌ها هرهفته و در برخی هفته‌ها دوبار هم تجمع و اعتراض شکل گرفته است که این استمرار و تکرار اعتراض معلمان پرسشی را پیش ‌روی همه قرار می‌دهد که دلایل تکرار و استمرار کنش‌های اعتراضی معلمان به ویژه تجمع اعتراضی چیست؟ پاسخ به این پرسش از این منظر مهم است که برخی معلمان را به زیاده‌خواهی و برخی به تندروی محکوم می‌کنند که به نظر می‌رسد این اتهام ریشه در پاسخ اشتباه به پرسش مطرح‌شده دارد چرا که اتهام به زیاده‌خواهی و تندروی ناشی از اطلاعات ناقص و تحلیل نادرستی دارد که پاسخ دقیق به این پرسش می‌تواند در این راستا روشنگر و تبیین‌کننده باشد.
برای پاسخ به این پرسش لازم است بازگشتی به ریشه و تاریخچه اعتراضات معلمان به ویژه در دو دهه اخیر داشته باشیم که در سال نخست دولت دوم خاتمی با تاسیس تشکل‌های معلمی آغاز شد چرا که تا پیش از آن معلمان فاقد تشکل‌های صنفی و مدنی بودند و معدود تشکل‌های معلمی مثل انجمن اسلامی معلمان یا ریشه انقلابی و سابقه فعالیت سیاسی داشتند یا تشکل‌های اصولگرایی بودند که معترض و منتقد وضع موجود نبوده و نیستند. از سال هشتاد اعتراض به وضعیت معیشتی معلمان محور کنش‌های اعتراضی معلمان در تجمع و رسانه‌ها و دیدارها و گفت‌وگوها بود که این اعتراض‌ها موجب طراحی لایحه مدیریت خدمات کشوری یا همان نظام هماهنگ پرداخت حقوق در دولت دوم خاتمی شد که دولت اول احمدی‌نژاد در سال هشتادو پنج خواستار بازگشت این لایحه از مجلس شد و با واکنش اعتراضی شدید معلمان در بهمن و اسفند همین سال مواجه شد که دولت مجبور شد از تصمیم خود عقب‌نشینی کند و این لایحه به تصویب مجلس رسید. اما اجرای ناقص این لایحه در دولت‌ها در طول این 16 سال موجب شده است به دلیل عدم تحقق مطالبه معلمان مبنی بر عدالت در پرداخت‌ها اعتراض‌ها ادامه یابد و همچنان معلمان در همه دولت‌ها این خواسته خود را فریاد کنند و در یک سال اخیر هم که معلمان شاغل و بازنشسته خواستار اجرای رتبه‌بندی و همسان‌سازی بودند که به دلیل عدم اجرای این دو طرح اعتراضات خود را ادامه دادند. در واقع می‌شود گفت بیست سال است که معلمان خواستار رفع مشکلات معیشتی خود برای امکان ایفای نقش حرفه‌ای خود هستند نقشی که به‌شدت آسیب دیده است و موجب تشدید ناکارآمدی نظام آموزشی و ضربه به دانش‌آموزان شده است. این تاریخچه گواه این واقعیت است که بی‌اعتمادی معلمان به تحقق وعده‌های مسوولان از یک‌سو و بی‌تدبیری مسوولان در اجرای طرح‌ها و قوانین از سوی دیگر دلیل اصلی ادامه اعتراضات معلمان است لذا بهترین راه برای جلوگیری از این اعتراضات پاسخ به این مطالبات به حق و قانونی است و تسریع در اجرای طرح‌ها و عمل به قوانین مربوطه است در غیراین‌صورت تا زمانی که این بی‌اعتمادی و بی‌تدبیری وجود دارد اعتراضات هم ادامه خواهد داشت هرچند ممکن است برای مدتی فروکش نماید.

منبع: روزنامه اعتماد 26 اردیبهشت 1401 خورشیدی