مطالب

حمایت سخنگوی سازمان معلمان ایران از بیانیه کانون صنفی معلمان

بیایید روز معلم را نه به یک روز “نمادین” بلکه  به نقطه آغازی برای “همصدایی و اقدام جمعی” تبدیل کنیم

صندوق ذخیره باید تحت مدیریت و نظارت اعضا باشد/نظارت حراستی و امنیتی و اطلاعاتی مغایر با اساسنامه است

راند دوم در رم

راند اول دیپلماسی

  • ورود به سایت
  • عضویت
شنبه خرداد ۲۴, ۱۴۰۴
  • صفحه اصلی
  • اخبار
    • اخبار استانها
  • سازمان
    • واحدهای ده گانه
      • واحد مالی پشتیبانی
      • واحد آموزش
      • واحد اجتماعی
      • واحد پژوهش ونوآوری
      • واحد توسعه و تشکیلات
      • واحد جوانان و دانشجویی
      • واحد حقوقی
      • واحد رسانه وارتباطات
      • واحد طرح وبرنامه
      • واحد سیاسی
    • اساسنامه و مرام‌نامه
    • جلسات شورای مرکزی
    • اطلاعیه‌های سازمان
    • بیانیه‌ها
    • معرفی اعضای ارکان سازمان
    • فرم عضویت در سازمان
  • گفتگو
  • گزارش
  • یادداشت
  • دیدگاه
  • تشکل ها
  • گالری
    • گالری تصاویر
    • گالری فیلم
  • انتخاب سردبیر
  • باشگاه معلمان
  • پیشخوان روزنامه ها
دیدگاه

در بازار سیاست تنها بود

بهمن ۱, ۱۴۰۰ 322 0نظر
image_pdfimage_print

رضا مختاری اصفهانی

مهدی بازرگان در بازار سیاست تنها بود. چه او به سوداگری در این بازار نمی‌اندیشید، از همین رو از آنکه هدف انواع دشنام‌ها و اتهام‌ها قرار گیرد، واهمه نداشت. با آنکه از سر تواضع با توجه به جثه نحیف و ضعیفش پذیرش مسوولیت نخست‌وزیری دولت موقت را فراتر از توان خود دانسته بود، اما گذشت زمان نشان داد صبور و در عین حال مقاوم بر سر اصول خویش است. بازرگان در فضایی که از روشنفکران و چریک‌های چپ تا مذهبیون دچار تب انقلابی شده بودند، جامعه را به سنت‌های دینی و ملی ایرانیان در رعایت انصاف و آشتی ارجاع می‌داد. در زمانه مشت‌های گره‌کرده از عطوفت و تفاهم می‌گفت. بر این اساس در مقام نخست‌وزیر دوره گذار انقلابی ابا نداشت برای مردم کشورش از حکایات ملانصرالدین روایت کند تا به یادشان بیاورد آنان مردمان لبخند و مهربانی‌اند نه قهر و خشونت. هرچند بازرگان در نخستین سخنرانی‌اش در دانشگاه تهران خود را فولکس واگن نازک نارنجی خوانده بود که مسیر هموار می‌طلبد، اما در عمل نشان داد بر سر باورهایش سخت استوار است و چندان نازک نارنجی نیست. این استواری اما به معنای دگم‌اندیشی نبود. چنانچه در پایان عمر در محک تجربه سال‌های پس از انقلاب از بعضی باورهایش عدول کرد. بازرگان نه از جدایی بعضی از جوانان نهضت آزادی دلگیر شد و نه در دفاع از عباس امیرانتظام به تنهایی خویش در این معرکه اندیشید. با چنین نگاهی هم مکتبی‌ها را فرزندان خود می‌دانست و هم مجاهدین را. این سخن اما به معنای همدلی با گروهی نبود که اسلحه بر کف راه مفاهمه را مسدود کرده بود. بازرگان بیم داشت خشونت موجب شود زبان منتقدان در کام بماند. او با خشونت به هر نوعش مخالف بود که پسر حاج عباسقلی تبریزی، تاجر نامدار تبریز و تهران، به تبع شغل و زیست پدر مسالمت را آموخته بود. از همین رو با وجود تجربه زندان و تبعید در نظام سلطنتی، از محاکم انقلابی انصاف و قانون در مقابل کارگزاران آن نظام را می‌طلبید. بازرگان به نوعی همزاد مشروطه بود. یک سالی پس از مشروطه به دنیا آمده و با این جنبش ایرانیان بحران‌ها و حوادث گوناگون را تجربه و پشت سر گذاشته بود. در تمام سال‌های مشروطه دریافت آزادی به عنوان مهم‌ترین هدف مشروطه قربانی بحران‌ها شده است. از همین رو از «درخت بی‌ریشه آزادی» سخن گفت. اگرچه به استقلال بها می‌داد، اما آزادی را قربانی آن نمی‌خواست. او نگران بود تحت‌تاثیر شعارهای گروه‌های مختلف چپ به سرکردگی حزب توده، آزادی همچنان گوهر گمشده جامعه ایران باقی بماند. با باوری که به آزادی داشت، دوره نخست‌وزیری‌اش با دوره اول مشروطه (مجلس اول) و دوره نخست‌وزیری محمد مصدق قابل مقایسه است. این وضعیت نه تابع شرایط که از باور بازرگان نشأت می‌گرفت. او در این باره تفاوت‌های بارزی با دیگر اعضای شورای انقلاب داشت. اگرچه گاه بعضی از اعضا با بازرگان همدل و همنظر بودند، اما چون او نمی‌توانستند در مقابل جریان خروشان رودخانه بایستند. همین صراحت و صداقتش موجب شده بود در تمام سال‌های سیاست‌ورزی‌اش مشاوری صادق برای کسانی باشد که نظرش را می‌طلبیدند؛ نکته‌ای که مورد اعتراف فردی مانند شاپور بختیار است که در خاطراتش رفقا و رقبا را از نیش طعن و لعن بی‌نصیب نگذاشته است. با این همه، بازرگان در عرصه سیاست ایرانی یکه و تنها ماند. چه آنگاه که بر سریر قدرت بود و چه آنگاه که مطرود بود از عرصه قدرت. در زمانه قدرت، چپ و راست بر او تاختند و در دوره دوری از آن برای تقرب به خداوند مرگش را خواستند. بازرگان اما بازرگان ماند. امروز هم در غیاب جسمانی‌اش، برخی هنوز با او عقده‌گشایی می‌کنند. او همچنان مخالفانی از طیف‌های گوناگون دارد؛ برخی از این مخالفان او را به جهت افکار دینی‌اش می‌کوبند و برخی به جهت جایگاهش در انقلاب 57. حتی در این باره به تحریف تاریخ و شخصیت بازرگان رو می‌آورند. بازرگان روشنفکر دینی بود و از سوی مدعیان دین و مدعیان روشنفکری توامان هدف قرار می‌گیرد. در این سال‌ها براندازان نیز به طیف مخالفانش پیوسته‌اند. چه بازرگان سرسلسله اصلاح‌طلبی در ایران است. او حتی در دادگاه نظامی سلطنت پهلوی با زبان قانون با حاکمان سخن می‌گفت. اصلاح‌طلبی او از این مزیت برخوردار است که در اوج انقلابیگری و سرزنش انقلابیون به اصلاح می‌اندیشید و اصلاح‌طلب پشیمان نبود.

منبع:روزنامه اعتماد 30 دی 1400 خورشیدی

مطلب قبلی
مطلب بعدی

ارسال دیدگاه Cancel reply

You must be logged in to post a comment.

دسته بندیهای مطالب
  • اخبار 637
  • اخبار استانها 19
  • اساسنامه - مرامنامه 4
  • اطلاعیه‌های سازمان 3
  • انتخاب سردبیر 423
  • اندیشه 152
  • بیانیه‌ها 33
  • پیشخوان روزنامه ها 1
  • تجربه معلمی 25
  • تشکل ها 9
  • تعلیم و تربیت 11
  • جلسات شورای مرکزی 2
  • دسته‌بندی نشده 101
  • دیدگاه 1003
  • سازمان 22
  • کتاب 10
  • گزارش 325
  • گفتگو 316
  • معرفی اعضای ارکان سازمان 9
  • واحد آموزش 1
  • واحد اجتماعی 1
  • واحد توسعه و تشکیلات 2
  • واحد رسانه وارتباطات 2
  • واحد سیاسی 1
  • یادداشت 234

آخرین مطالب

Deretan Dewa dan Entitas yang Dikaitkan Pada Bencana Alam

خرداد ۲۴, ۱۴۰۴

Medusa Perempuan dengan Rambut Ular

خرداد ۲۴, ۱۴۰۴

Asal Usul Dewa Ares

خرداد ۲۴, ۱۴۰۴

Batara Guru Raja Tiga Dunia

خرداد ۲۴, ۱۴۰۴


سازمان معلمان ایران سازمان معلمان ایران

دسته بندیها

اخبار
اخبار استانها
سازمان
گفتگو
گزارش
یادداشت
دیدگاه
تشکل ها
انتخاب سردبیر
باشگاه معلمان
پیشخوان روزنامه ها

دسترسی ها

وزارت آموزش و پرورش
شورای عالی انقلاب فرهنگی
مجلس شورای اسلامی
پایگاه اطلاع رسانی دولت
انجمن اسلامی معلمان ایران
کانون صنفی معلمان ایران
مجمع فرهنگیان ایران اسلامی

شبکه های اجتماعی

© Copyright 2025. All rights reserved.