واکنش تئاتری به حذف نام نویسندگان از خیابان‌ها

 «ما دست‌اندرکاران تئاتر و هنرِ نمایشِ کودکان و نوجوانان معترضیم
ما از کلانشهری آلوده به دود و ترافیک اما خالی از مهربانی و فرهنگ نگرانیم
ما از کوچه‌های تاریک شهرمان که با ترانه‌های «جبار باغچه‌بان» برای فرزندان‌مان روشن نمی‌شوند در هراسیم
ما از جوی‌های آبِ تهران که دیگر ماهی سیاه کوچولوی «صمد بهرنگی» در آنها شنا نمی‌کند در وحشتیم
شهر تهران، بدون زمزمه قصه‌های «هوشنگ مرادی‌کرمانی» در شب‌های سردِ زمستان، عجیب سیاه و گزنده است
تهران، شهری رو به خاموشی و فراموشی است آنگاه که از یاد و نام «آذر یزدی» پاک شود
تهران، شهرِ یادها و مهربانی‌ها، شهرِ کوچه‌ها و سقاخانه‌هاست
تهران، شهر نام‌هاست…
چه پیش آمد که تهران و مردمانش را، تهران و مفاخرش را دیگر دوست ندارید؟ این همه بیزاری از زیبایی از کجا می‌آید؟
کودکان و نوجوانان از ما پرسش می‌کنند و ما پاسخ نمی‌دانیم
ما نمی‌دانیم روشِ و نگرشِ ما به گونه دیگری است یا روش و نگرشِ شما مسوولانِ شهر؟
نیک می‌دانید که در طولِ اعصار، بیگانگان شهرها و ممالک دیگر را نه با ویرانی برج‌ها و باروها، دیوارها و دروازه‌ها که با نابودی فرهنگِ آنها به تباهی کشانده‌اند اکنون چه شده که با نامداران و فرهیختگان‌مان بیگانه‌تر از هر بیگانه‌ای شده‌اید؟
مگر نه اینکه:
«ما ز یاران چشمِ یاری داشتیم؟»
انجمن صنفی سراسری تئاتر کودک و نوجوان ایران، قویا خواستارِ بازگرداندنِ نام این بزرگان و مفاخر بر تارک کوچه‌ها و خیابان‌های شهرِ فرهنگی تهران است.
به یاد داشته باشیم ما صاحبانِ خاک و تاریخِ این دیار نیستیم، ما همه سهمی از آن هستیم.» انجمن صنفی سراسری تئاتر کودک و نوجوان ایران؛ آذرماه ۱۴۰۰.

منبع:روزنامه اعتماد 17 آذر 1400 خورشیدی