طرحی با عنوان صیانت!

خلق و پیشرفت هر رسانه، صورت‌بندی‌های جدید فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را خلق می‌کند و از سویی وضعیت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی هم الزام خلق رسانه جدید را سبب می‌شود یعنی پیدایش و توسعه انواع رسانه‌ها در ارتباط مستقیم و تنگاتنگی با وضعیت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی جامعه قرار دارد و هر یک علت و معلول دیگری است. طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی که بیشتر طرحی برای صیانت از حقوق طراحانش به نظر می‌رسد، به‌رغم مخالفت‌ها و اعتراض‌ها حتی از سوی مقامات کشوری، در حالی به مجلس راه یافت که گویا اصل ساماندهی به مسدودسازی معنا شده و این سوال را مطرح کرد که واقعا این چه طرحی است که بر اجرای آن تا این اندازه اصرار می‌شود و چرا دقیقا در شرایط بحرانی کشور و درگیر شدن با مساله خوزستان، این طرح بعد از چند ماه کنار گذاشته شدن، به یک‌باره و با چراغی خاموش، به راحتی به کمیسیون فرهنگی رسید و به راحتی آرای موافق را کسب کرده و همزمان آرای کاربران مخالف را نیز نادیده گرفت! با شرایط فعلی که فضاهای مجازی و اینترنت و کارکردشان به بخش جدایی‌ناپذیر کاربران تبدیل شده که گهگاه نقشی حیاتی را در زندگی عده‌ای بازی می‌کند با وضع قوانین دست و پا گیر نمی‌توان به راه‌حل مناسب رسید و در ازای آن باید منتظر تغییرات بزرگ اجتماعی بود. شرایط اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی حاکم بر کشور و در پهنه وسیع‌تر جهان، رسانه‌ها و راه‌های ارتباطی را خلق کرده و خود از شرایط حاکم تاثیر می‌پذیرد، اینکه گفته شود به‌رغم این تغییرات درونی حاصل شده باید ابزار بیرونی حذف شود مثل این می‌ماند که هر دو پای یک نفر را قطع کرده و به او گفته شود بدون ابزار راه برو! بیشتر چیزی شبیه شوخی است.

طرح به صورت نامعلومی پیش رفت و این نامعلوم بودن در حدی بود که ابوالحسن فیروزآبادی، رییس فضای مجازی کشور گفت: «دست مانیست» و معلوم نیست پس چه کسی یا چه مسوولی پای این کار ایستاده و اجرای آن را می‌پذیرد؟ شاید یک نکته در میان چندین نکته از ایرادات وارد، این باشد که این طرح برای کاربران است همان‌گونه که در تعریفش آمده است، به این معنا که عدم رضایت کاربران یعنی طرح باید ملغی شود نه اینکه به‌رغم مخالفت‌ها، پافشاری برای ادامه راه بیشتر شود! طرحی که با تکرار کلمه «مجوز» نوشته شده است، پیام مثبتی را انتقال نمی‌دهد و گویا صیانتی از نوع اجبار را بر کاربران تحمیل می‌کند.