صبر مردم!

چه زمانی می‌شود فهمید که جامعه‌ای نابسامان است و تیرگی‌ها در کمینند؟  وقتی صدا به صدا نرسد، وقتی کسی به فریادها گوش فرا ندهد، وقتی هزار کارشناس و دانشگاهی و نویسنده و روزنامه‌نگار هزار بار بگویند و بنویسند که شوخی کردن با کرونا عواقب وحشتناکی خواهد داشت و هیچ پاسخی از سوی مسوولان نیاید، وقتی کشورها از همان ابتدا قرنطینه‌های سختگیرانه را به اجرا بگذارند و ما اینجا حتی از تعطیلات 15 روزه عید استفاده نکنیم و به مسافران پا به رکاب اجازه دهیم همه جا را کرونایی‌تر کنند، وقتی آمارهای ابتلا انفجاری پیش روند و واکسیناسیون لاک‌پشتی حرکت کند، وقتی وزیر بهداشت روضه بخواند و خود را نعش‌کش خطاب کند ولی استعفا ندهد، وقتی کرونا کشتار کند و آب از آب تکان نخورد، وقتی جان و آب و معیشت مردم تحت‌الشعاع منازعات و رقابت‌ها و امیال و مکث‌ها و توهمات سیاسی قرار بگیرد، وقتی دولت در زمان انتقالی قرار دارد ولی هیچ کس چاره‌ای نمی‌اندیشد که در این زمان تحویل و تحول دولت، کرونا نگریزد و طغیان نکند، وقتی 10 روز طول بکشد که مسوولان متوجه شوند که 700 روستای خوزستان با گرمای 50 درجه آب ندارند، وقتی نه تنها همه مساعی خود را برای خرید واکسن به ‌کار نبندیم، بلکه برای آن محدودیت ایجاد کنیم و دولت‌های دوست برای‌مان ناز کنند و بر سر این ناز چه جان‌ها که گرفته نشود، وقتی برجام را میان زمین و آسمان معلق کنیم و رییس‌جمهور بگوید که اگر می‌گذاشتند در اسفند ماه 99 امکان لغو تحریم‌ها بود، تحریم‌هایی که گلوی مردم را گرفته، نفس‌ها را به شماره انداخته است، وقتی نابسامانی‌ها از هر طرف سرازیر شده‌اند و سیلی به گوش مردم می‌زنند و دغدغه نمایندگان ایجاد محدودیت برای اینترنت است…ما به کجا می‌رویم؟

به کجا با این سرعت وحشتناک در حرکتیم؟ باید قسم یاد کنیم که ما مردمی خوب و هوشیار و صبور داریم .
صبورند چون نجیبند و آگاه و نمی‌خواهند بی‌صبری‌شان به کشور آسیب بزند. مردم بهتر از مسوولان و مسوولانه‌تر از تصمیم‌گیران متوجه طمع دشمنان هستند، صبر عظیم و تاریخی و غرورآمیز مردم ناشی از ضعف و تیره‌بختی نیست، با همه جفاها و نامهربانی‌ها و سختی‌ها و سیلی‌ها که دیده و خورده‌اند همچنان در انتظار فهم مسوولان هستند تا درک متقابلی به وجود آید و احترام به خواست و اراده و نیازهای ملت بدون هزینه‌های سنگین حاصل آید. ما کشور متمدنی هستیم و حتی روستانشینان‌مان اگر به بی‌آبی اعتراض می‌کنند نمی‌خواهند شیشه یک بانک هم شکسته شود . از جمله بانوی عرب زبان و دردمندمان که مظاهرات ما سلمیه …تاریخی و صدها هزار بار تکرار شد تا مسوولان بشنوند و قدر این ملت را بدانند. وضعیت کرونا تنها یک نمونه از نابسامانی‌هاست، نمونه دردناکی که دیگر آزاد و رها کشتار می‌کند و گویی خیال رفتن ندارد.در این زمینه وقتی آمار رسمی ابتلا‌های روزانه به 31 هزار نفر می‌رسد و مرگ ومیرها از 300 نفر عبور می‌کنند (که خود متولیان گفته‌اند معمولا آمار واقعی دو تا سه برابر است) احتمالا وقت سلب امید از مسوولان فرا رسیده است و مردم خود باید با وسواس و سختگیری به داد خویش برسند و حداقل کرونا را با اراده خود دور کنند.

منبع: روزنامه اعتماد 5 مرداد 1400 خورشیدی