انجمن اولیا و مطالبه‌گری والدین

همه ساله مدارس طبق دستورالعمل موظف هستند انجمن اولیا و مربیان مدرسه را تشکیل بدهند، این شورا سابقه طولانی دارد و به پیش از انقلاب برمی‌گردد و عمر این انجمن تقریبا به اندازه عمر مدرسه به عنوان یک نهاد مدرن و مدنی در کشور است. در حال حاضر در بیش از یکصدهزار مدرسه این انجمن‌ها که متشکل از نمایندگان منتخب اولیا و مربیان هر مدرسه هستند حداکثر تا پایان مهر ماه که هفته آخر آن به نام هفته پیوند نامیده شده است باید تشکیل شده و رسما م شارکت و فعالیت خود را آغاز کنند. این نهاد مدنی که ماهیتا نتوانسته نقش مدنی خود را ایفا کند در واقع بستر و امکانی است برای بروز و ظهور اراده حدود 30 میلیون پدر و مادری که کودکان و نوجوانان خود را روانه مدرسه نموده‌اند و در صورتی که میانگین تعداد منتخبین هر انجمن را که به نسبت جمعیت هر مدرسه 7 نفر در نظر بگیریم یعنی حدود هفتصد هزار نفر در غالب این نهاد می‌توانند نقش آفرینی نمایند. این نقش‌آفرینی و مشارکت اولیا و مربیان در همه زمینه‌های فعالیت نهاد مدرسه می‌تواند ظهور و بروز یابد و در جنبه‌های آموزشی و تربیتی و تدارکاتی و پشتیبانی و حمایتی و همچنین نظارتی، در واقع مدرسه باید تحت نظر این انجمن اداره شود و به همین دلیل است که اسناد مالی مدرسه باید علاوه بر مدیر مدرسه به امضای رییس انجمن به نمایندگی از اولیا و نماینده دبیران به نمایندگی از مربیان برسد. این اختیار قانونی اما متاسفانه در عمل با واقعیت فاصله زیادی دارد در حالی که رییس انجمن یکی از اولیا می‌باشد اما تقریبا تمام اختیارات در دست مدیر مدرسه است و معدود مدارسی هستند که مدیران فضا و بستر را برای اعضای منتخب والدین مهیا ساخته و از آن استقبال کنند و بیشتر مدارس متاسفانه فقط چشم به مشارکت مالی والدین به کمک اعضای منتخب دوخته و رییس انجمن هم هر چند وقت به درخواست مدیر مدرسه کلی از اسناد را فقط امضا می‌کند. به همین دلیل و دلایل مشابه مدارس ما هم مثل خیلی از نهادها و دستگاه‌ها متاثر از فضای کلی حاکم بر کشور از کارکرد خود فاصله گرفته است و در ذیل دستگاه ناکارآمد آموزشی متاسفانه ناکارآمد شده است و خانواده‌ها نیز به جای مطالبه کارآمدی مدرسه در صورتی که توان مالی داشته باشند فرزندان خود را به مدرسه غیرانتفاعی می‌فرستند و در غیر این صورت در مدرسه دولتی. برخی عضو انجمن می‌شوند با انگیزه‌های فردی که شاید به خاطر عضویت آنها مدرسه توجه بیشتری به فرزندشان داشته باشد. روی سخنم در این نوشته متوجه پدران و مادران است که متاسفانه نقش مدنی و فراتر از خواسته‌های فردی را فراموش کرده‌اند و از ظرفیت انجمن‌های اولیا و مربیان مدرسه برای مطالبه‌گری استفاده نمی‌کنند، پدر و مادری که فرزندش را تحویل سیستم آموزشی می‌دهد دست‌کم دوازده سال در این سیستم قرار دارد که البته با تاسیس سازمان ملی تربیت کودک که خود را متولی تربیت از آغاز تولد می‌داند، باید گفت 18 سال با این سیستم سروکار دارد و اگر از همان ابتدا به حقوق خود به عنوان متولی قانونی و حقوقی فرزند خود توجه ویژه‌ای داشته باشند و در پیوند با سایر والدین حقوق تربیت فرزندان را مطالبه کنند، بی‌تردید مدارس ما وضع بهتری خواهند داشت و نظام آموزشی ما هم به نسبت به سوی کارآمدی حرکت خواهد کرد.

منبع:روزنامه اعتماد 3 آبان 1400 خورشیدی