به بهانه چهل سالگی انقلاب
شبنم حیرانی
عضو شورای مرکزی و مسئول شورای سازمان معلمان تهران
چهل‌سالگی، تبلوری از بلوغ و آوردگاهی برای تلفیق تدبیر، خودآگاهی و ژرفانگری نسبت به آینده هر ذهن آگاه و متعهدی است. انقلاب شکوهمند ملت ایران اسلامی نیز، اکنون در وهله‌ای به چهلمین بهار خود قدم می‌گذارد که دستاوردهای آن در بسیاری از حوزه‌ها، امیدوارانه، آحاد ملت را ترغیب به پیشبرد آرمان‌های والای انقلاب کرده و برخی کاستی‌ها نیز به شکلی عاجل، نیازمند ترمیم و التیام است.
برگ، برگ تقویم ورق خورده و امروز در حالی چشم به آینده دوخته‌ایم که تصویر گذشته‌مان، مالامال از مقاومت، حماسه، شکست‌ناپذیری و البته صبری ایوب‌گونه در برابر مشقات و مصائب بیرونی و درونی بوده است.
سرگذشت انقلاب ملت نجیب و فهیم ایران اسلامی، اکنون پس از قریب به چهار دهه در مقابل دیدگان همگان عیان است و باید بر سر کلاس تاریخ آن، درس‌ها گرفت و نکته‌ها آموخت. انقلابی که بی‌تردید با تمام کاستی‌ها و برجستگی‌های آن، امروز متعلق به تمام اقشار، آحاد و جریان‌های آن بوده و هیچ منطق راستینی را یارای مصادره آن نیست. فرد به فرد ملت فهیم کشورمان باید برآن برآیند تا با رفع کاستی‌ها و نقصان‌ها و البته ارتقا و تعمیم نقاط اتکای انقلاب، گامی اساسی در راستای توسعه متوازن فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در همه حوزه‌های برداشته و ایران عزیز را به سوی قلل فخر و بالندگی، بیش از پیش سوق دهند.
معلم راهنمای خوبی‌ها و نیکی‌ها و هدایتگر و بیدارکننده بوده و امام‌خمینی (ره) در خصوص شان و جایگاه شایسته “مقام معلم” به نیکی بیان داشته‌اند: ” معلمی شغل انبیاست و امت سرگردان را از وادی جهل و ضلالت به سر منزل هدایت و سعادت و از دریای پرتلاطم فساد و انحراف به ساحل امیدبخش و نیکبختی می رساند .”
بر این مبنا، زمان آن سر رسیده تا اندیش‌وران انقلابی با اتکا به سیره فکری آن امام امت(ره) و اهتمام به رهنمودهای مقام‌معظم‌رهبری در راستای توجه به حساسیت‌های نقش و جایگاه “آموزش و پرورش” در مسیر پیشرفت و رفع مشکلات این نهاد و سنگر حساس، گام برداشته و به پرورش و اعتلای آن بپردازند .
بیان بی‌لکنت این که جایگاه آموزش و پرورش، امروز در سایه برخی از سهل‌نگری‌ها به نقشی بدلی و اولویتی نه چندان عاجل بدل شده و راه علاج این نارویه نیز، نگاه شایسته این نهاد به نقش معلمان دلسوخته و دغدغه‌مند در بدنه وزارت آموزش و پرورش است.
اهم این‌که، زبان معلم، زبان گویای دردهای یک جامعه است و همه باید تلاش کنیم تا با فراهم‌آوری بستر لازم برای بیان دلکلمه‌های قشر تربیت‌کننده نسل‌های آتی انقلاب، صاحبان کرسی تعلیم بتوانند، بدون واهمه از تبعات احتمالی و قرارگرفتن در مذان اتهامات و برچسب‌های ناشایست به بیان مطالبات خود بپردازند.
چرا که بی‌تردید، پاسخ اعتراض صنفی هر معلمی، نه تحدید (محدودیت )، نه حبس، و نه هر رویه ناصحیح دیگر، که گوشی شنوا و عزمی جزم برای حل و فصل موانع تحقق بدیهی‌ترین حقوق او است.
قشر آموزگار جامعه‌مان، امروز با وجود مصائب و موانع پیش‌رو، عزم راسخی را جزم کرده و در راستای به سرانجام رساندن رسالت حقیقی و راستین خود از هیچ ممارستی فروگذار نیست. اما با این همه، مشکلاتی امروز در این ورطه پرتلاطم، بر سر راه فرهنگیان قدم علم کرده‌اند که طی این طریق را با خدشه به عدالت، صعب‌تر از گذشته می‌نمایاند.
به عنوان نمونه، یکی از معضلات امروز جامعه فرهیخته آموزگاران علم و عرصه پرورش نسل جدید انقلاب اسلامی که باید سراسر عزم خود را همواره معطوف به روزرسانی دانش و ارتقا علم تدریس کنند، در صورت بالابردن سطح تحصیلی خود، از ارتقا بیش از یک رتبه، درجه علمی و نیز افزایش حقوق بی‌بهره خواهند ماند.
در عین حال، موانعی نظیر بحث معلمان تمام وقت، مشکلات مرتبط با بحث بیمه تکمیلی و بدیهیات حوزه درمان و سلامت و مواردی از این دست، تنها بخشی از مصائبی است که بر معلم روا داشته شده و قدم برداشتن در راه پرورش جوانان و نوجوانان را ناسهل کرده است.
نشاط افزایی در ساز و کار و ساختار حرفه‌ای معلمان در جامعه امروز، بی‌تردید یکی از اساسی‌ترین و حیاتی‌ترین نیازهای این قشر فرهیخته و مظلوم اجتماع بوده و در صورت تامین این مهم، به سان گذشته، هیچ سختی و نابسمانی نخواهد توانست تا در تحقق رسالت و ایفای نقش بی‌بدیل “معلم” ایجاد خدشه کند.
امید است تا با اقداماتی عاجل و اهتمامی ویژه نسبت به مراعات شان و وقار جایگاه فرهنگیان، رسالت تاریخی خود را ایفا کرده و بتوانیم برای پیشبرد توسعه همه‌جانبه و رقم زدن فرداهای روشن برای کشورعزیزمان ایران، هر یک به سهم خود، گامی اساسی و نقشی مهم ایفا کنیم.
